Jaki jest więc obraz kobiety zawarty w języku polskim? Przede wszystkim opisywany jest jej wygląd zewnętrzny, a spośród licznych cech utrwaliły się następujące: uroda - Dziewczyna jak malowana, Dziewczyna jak obraz, Dziewczyna jak róża, Dziewczyna jak złoto. Kolejne cechy to: zwinność i zgrabność: Dziewczyna jak łania, Dziewczyna jak topola, Dziewczyna jak świeca, towarzyszącą jest tu cecha młodości, która wynika ze znaczenia podstawowego leksemu dziewczyna. W badanym materiale językowym, kobiety dojrzałe przedstawiane są zdecydowanie mniej korzystnie.
Kobieta dojrzała to baba, z wiekiem kojarzona jest z brzydotą, dużym rozmiarem i siłą: Baba jak dzieża, Baba jak stóg siana, Baba jak piec, Baba jak stodoła. To co stare jest często brzydkie, niekształtne i nieforemne: Baba jak żaba, Baba, że mógłby nią dzieci straszyć. Za co twór podeszły wiekiem, co kobietą być już przestał, a nigdy nie był człowiekiem, windujemy na piedestał? – to już zdanie Boy’a.
http://www.feminoteka.pl/print.php?type=A&item_id=5