MANDERLAY
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
01.03.2006 GODZ.19.30
reżyseria Lars von Trier scenariusz Lars von Trier
zdjęcia Anthony Dod Mantle
występują
Bryce Dallas Howard Grace
Isaach De Bankolé Timothy
Danny Glover Wilhelm
Willem Dafoe ojciec Grace
Lauren Bacall Ma Ginger
Michaël Abiteboul Thomas i in.
Dania / Szwecja / Francja / Wlk. Brytania / Niemcy / Holandia 2005 czas trwania: 139 min
KOMEDIA MORALNA - tak mówi o swoim najnowszym filmie LARS VON TRIER, twórca m.in. "Idiotów", "Tańcząc w ciemnościach", czy "Królestwa".
Po opuszczeniu miasteczka Dogville Grace wraz z ojcem i jego gangsterską świtą trafiają do Manderlay - plantacji, w której wciąż kwitnie niewolnictwo.
Gdy wkrótce - z pomocą karabinów - Grace je znosi, wszyscy wcześniej wykorzystywani odnoszą się nieufnie do darowanej im wolności. "Tu, w Manderlay, my, niewolnicy, jedliśmy kolację o siódmej. A kiedy jedzą ludzie wolni?" - pytają.
Grace musi więc od podstaw stworzyć im świat, nauczyć pojęcia równości, a co najważniejsze nadać ich życiu nowy sens. Zabiera się do tego z wrodzonym sobie zapałem i pomysłowością. Jej naiwny, młodzieńczy idealizm zostaje zderzony z sarkastycznym i politycznie niepoprawnym poczuciem humoru Larsa von Triera.
W efekcie "Manderlay" staje się ironiczną przypowieścią o próbie zrealizowania pewnej utopii.
Do napisania Dogville zainspirowała Larsa von Triera "Opera za trzy grosze" ("Die Dreigroschenoper", 1928) autorstwa Bertolda Brechta i Kurta Weilla.
Fabuła Manderlay była z kolei częściowo zainspirowana wstępem do słynnej na całym świecie, frywolnej "Historie d'O" Pauline Reage (1954), napisanym przez Jeana Paulhana - pisarza, krytyka, i członka Francuskiej Akademii. Tytuł wstępu Jeana Paulhana brzmi "Szczęście w niewoli", a tekst rozpoczyna się opisem rebelii, która rzuciła się cieniem na losy wyspy Barbados w 1838 roku. A było to tak: Pewnego ranka grupa "negrów" - mężczyzn i kobiet, którzy niedawno prawnie nadano wolność - zwróciła się do swego byłego właściciela, niejakiego pana Glenelg, z prośbą o uczynienie z nich na powrót swoich niewolników. Po krótkiej dyskusji pan Glenelg odrzucił ich prośbę; nikt nie wie, czy zrobił tak ze strachu, przez skrupuły, czy też może dlatego, że był praworządnym człowiekiem. Byli niewolnicy zaczęli go poszturchiwać, z początku delikatnie. Następnie jednak on i cała jego rodzina zostali zmasakrowani, a tej samej nocy byli niewolnicy wprowadzili się z powrotem do swych starych kwater, gdzie zaczęli rozmawiać, jeść i pracować tak, jak to zwykli robić przed zniesieniem niewolnictwa. Inspiracją dla Larsa von Triera była także kontrowersyjna praca "American Pictures" jego rodaka, duńskiego fotografa i pisarza Jacoba Holdta.
KOLEJNY TYTUŁ Z CYKLU FILMOSTARDA W DKF-IE SZTORM
TY I JA, I WSZYSCY, KTÓRYCH ZNAMY
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
08.03.2006 godz. 19.30
Reżyseria: Miranda July
Występują: John Hawkes, Miranda July, Miles Thompson, Brandon Ratcliff, Carlie Westerman, Natasha Slayton, Najarra Townsend, Hector Elias, Tracy Wright, JoNell Kennedy, Brad William Henke i in.
Produkcja: USA / Wielka Brytania. Czas: 90 min.
To jeden z tych filmów, który pokochają zarówno krytycy jak i widzowie. Nazywany również Bezdrożami tego roku… Film, który stał się objawieniem na ostatnim festiwalu w Cannes (Złota Kamera oraz Nagroda Krytyki), nagrodzony Specjalną Nagrodą Jury na festiwalu w Sundance, nagroda publiczności w San Francisco oraz za najlepszy debiut na festiwalach w Filadelfii i Sztokholmie.
Gromadę zwariowanych bohaterów - artystkę, sprzedawcę butów, troje nastolatków i dwóch małych chłopców łączy jedno - wszyscy poszukują miłości, a każdy z nich szuka jej po swojemu. Artystka będzie używać sobie tylko znanych artystycznych tricków, sprzedawca butów długo będzie się przed uczuciem bronić. Troje nastolatków uzna, że miłość = sex, a pewien kilkuletni chłopiec wda się niechcący w… internetowy romans.
Dzieci będą przeżywać dylematy dorosłych, a starsi poznają, co oznacza samotność w sieci. Mimo postępów w technologii i nieograniczonej komunikacji między ludźmi, najtrudniej jest… spojrzeć miłości prosto w oczy.
Piękne kino niezależne z Ameryki. Szkoda, że takie pozycje docierają do nas bardzo rzadko. WiK (Wprost)
Film o delikatnej konstrukcji, pełen subtelnego uroku i optymizmu. Variety
Piękny i poetycki film. Kino
Cudownie zaskakująca komedia romantyczna. Los Angeles Times
Miranda July odkrywa humor i magię w miejscach, do których nikt wcześniej nie zaglądał. Newsweek
TRZY POGRZEBY MELQUIADESA ESTRADY
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
15.03.2006 GODZ. 19.30
reżyseria: Tommy Lee Jones
scenariusz: Guillermo Arriaga, Tommy Lee Jones
zdjęcia: Chris Menges
muzyka: Marco Beltrami (I) <http://www.filmweb.pl/Marco,Beltrami,%28I%29,filmografia,Person,id=10473>
obsada: Tommy Lee Jones, Barry Pepper, Julio Cedillo <http://www.filmweb.pl/Julio,Cedillo,filmografia,Person,id=144505> i in.
Prod. Francja, USA 2005, 121 min.
NAGRODY
2005:Tommy Lee Jones <http://tommy.lee.jones.filmweb.pl> najlepszy aktor
2005: Guillermo Arriaga (I) <http://www.filmweb.pl/Person?id=45417> Najlepszy scenariusz Złota Palma najlepszy scenariusz Cannes
Tommy Lee Jones, równie swobodnie czujący się po obu stronach kamery, gra Pete'a Perkinsa, małomównego zarządcę rancza w Teksasie nieopodal granicy z Meksykiem, który zaprzyjaźnia się z jednym ze swoich pracowników, nielegalnym meksykańskim imigrantem Melquiadesem Estradą. Gdy Melquiades zostaje zastrzelony przez żółtodzioba ze straży granicznej Mike'a Nortona, Pete postanawia ukarać sprawcę jego śmierci oraz wyprawić przyjacielowi godny pogrzeb w jego meksykańskiej wiosce. Zmusza więc narwanego strażnika do wykopania zwłok z komunalnego grobu i we trójkę (jeśli tak można powiedzieć) przeprawiają się na drugą stronę granicy... Film nie jest publicystycznym apelem o poszanowanie praw wzgardzonej mniejszości (choć dydaktyczne tony dadzą się tu odnaleźć), a raczej podkreśleniem ważności każdego ludzkiego życia. Ale przede wszystkim jest to opowieść o męskiej przyjaźni wykraczającej poza społeczne czy etniczne granice oraz o lojalności i konieczności dotrzymywania obietnic; typowo westernowy zestaw wartości, tyle że przeniesiony we współczesne realia południowych Stanów, gdzie kowboje posługują się telefonami komórkowymi. Wspólna podróż będzie miała oprócz określonego celu praktycznego także i wymiar duchowy: w jej zaskakującym finale nawet ten wykorzeniony cymbał Norton zacznie coś rozumieć. A po drodze przebiegającej w przeciwnym niż zwykły kierunku zdarzy się wiele nieoczekiwanych, pomysłowo zaaranżowanych przez scenarzystę sytuacji, niekiedy makabrycznie zabawnych: już od "Kłopotów z Harry'm" Hitchcocka wiadomo zresztą, że taszczenie trupa to komediowy samograj. Połączenie czarnego humoru, ekstrawagancji i autentycznego współczucia stanowi o sile tego niezwykłego debiutu.
PANI ZEMSTA
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
22.03.2006 GODZ. 19.30
reżyseria Park Chan-wook
scenariusz Chung Seo-kyoung, Park Chan-wook zdjęcia Chung Chung-hoon
muzyka Choi Seung-hyun, Cho Young-wuk
występują Choi Min-sik Lee Young-ae Kim Si-hu Nam Il-woo Oh Dal-su Lee Seung-shin Kim Byoung-ok i in.
NAGRODY
2005: Chan-wook Park <http://www.filmweb.pl/Person?id=149485> najlepszy film MFF -Wenecja
2005: Chan-wook Park <http://www.filmweb.pl/Person?id=149485> Mały Złoty Lew MFF -Wenecja
Reżyser Park Chan-wook, który zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes 2004 za swój mroczny i brutalny thriller Oldboy, zaskoczył wielu ludzi, gdy ogłosił, że głównym bohaterem ostatniego film w jego przesiąknietej krwią "serii o zemście" będzie kobieta. Gdy ujawiniono, że w rolę tę wcielić ma się nie kto inny, lecz Lee Young-ae (niesamowicie popularna w Azji za sprawą takich filmów jak One Fine Spring Day i serialu telewizyjnego The Jewel in the Palace), a obiektem zemsty będzie Choi Min-sik (główny bohater Oldboya), oczekiwania względem Pani Zemsty wzrosły jeszcze bardziej.
Przede wszystkim jest to pierwszy film Parka Chan-wooka od czasów jego niesamowicie popularnego hitu z 2000 roku JSA: Joint Security Area, w którym gra Lee Young-ae. Skupiwszy się w pierwszych dwóch filmach trylogii zemsty - Panu Zemście i Oldboyu - na postaciach męskich, Park chciał zmienić tempo i ruszyć w nowym kierunku. Pisząc tę rolę z myślą o Lee Young-ae i jej spokojnej, łagodnej twarzy, Park stworzył postac Geum-ja, tajemniczej kobiety, która jest zarazem najbardziej niebiańskim z aniołów i najmroczniejszym demonem. W efekcie współpracy Parka Chan-wooka i Lee Young-ae powstał niezwykły, przeszywający film - Pani Zemsta
O ile pierwsze dwa obrazy skupiały się na agresywnej, wybuchowej zemście postaci męskich, to Pani Zemsta ukazuje, jak z gniewem radzi sobie samotna kobieta. Do tego, podczas gdy Pan Zemsta skupiał się na PORWANIU', a Oldboy na UWIĘZIENIU, to Pani Zemsta opowiada o POKUCIE.
Film Park Chan-wooka miał premierę w jego rodzimej Korei Południowej 18 lipca 2005 i stał się kasową sensacją. Do dziś zarobił ponad 20 500 000$, a widziało go ponad 4 000 000 ludzi, co czyni go, obok JSA, jednym z największych hitów wszech czasów w Korei.
OJCIEC I SYN
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
29.03.2006 GODZ. 19.30
reżyseria Aleksander Sokurow scenariusz Siergiej Potepalow
zdjęcia Aleksander Burow muzyka Andriej Sigle w oparciu o utwory Piotra Czajkowskiego występują Andriej Szczetinin Aleksiej Nejmyszew Aleksander Razbasz Marina Zasukina
Fiodor Ławrow i in.
Prod. Rosja / Niemcy / Włochy / Holandia 2003 czas trwania: 84 min.
nagrody
MFF Cannes 2003 - Nagroda FIPRESCI
Rosyjskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych 2003 - nagroda za najlepszą scenografię
To, co naprawdę liczy się w każdej opowieści o ludziach, to odwieczne więzy krwi, najdelikatniejsze ze wszystkich. W relacjach z innymi powinniśmy zachować czułość daną nam przez rodziców. Jeśli nam się to nie uda, stracimy nasze człowieczeństwo.
Aleksander Sokurow
Po sukcesie Rosyjskiej arki Aleksander Sokurow powraca do osobistego tonu swych wcześniejszych dzieł, takich jak Matka i syn z 1997 roku. Podczas gdy poprzedni film, Rosyjska arka, skupiał się na przemijaniu, Ojciec i syn emanuje życiem dzięki pełnym światła zdjęciom oraz pochwale męskiej fizyczności i czułości.
Akcja filmu rozgrywa się gdzieś poza czasem i w nieokreślonym bliżej miejscu. Młody, lecz już owdowiały ojciec, były wojskowy, mieszka ze swym synem Aleksiejem, kadetem, w intymnym świecie prywatnych rytuałów i wspomnień. Mężczyźni są sobie tak bliscy, że przypominają raczej braci, przyjaciół, a nawet kochanków.
Jednak ich niezwykła bliskość jest źródłem konfliktów. Pomiędzy Aleksiejem i jego dziewczyną, zazdrosną o silną więź pomiędzy mężczyznami, rodzą się nieporozumienia. Tymczasem ojciec zaczyna rozważać wyjazd do innego miasta, który da mu szanse na lepszą pracę i, być może, ponowne małżeństwo. Wahania syna pomiędzy powinnością i ciężarem odzwierciedla mantra, którą Aleksiej wciąż powtarza: "Miłość ojca to krzyż. Kochający syn pozwala się ukrzyżować".
Publiczność na festiwalu w Cannes była zaskoczona intymną fizycznością pierwszej sceny Ojca i syna. Choć podobny rodzaj dotyku pojawia się już w Matce i synu, tym razem wywołał skrajne reakcje. Zarzuty o przedstawianie kazirodztwa były dla Sokurowa dowodem na to, że ludzie Zachodu stracili pierwotny kontakt ze światem zmysłów. Nie ulega jednak wątpliwości, że Ojciec i syn to rodzaj romansu pełnego poezji, prowokacji, tajemnic i nieuchwytnego erotyzmu.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
plakaty: filmweb.pl, tekst: DKF Sztorm
