Fajne Wierszyki.

[Agunia]

Małgorzata Hillar
Wspomnienie twych rąk
Kiedy wspomnę
pieszczotę twych rąk
nie jestem już dziewczyną
która spokojnie czesze włosy
ustawia gliniane garnki na sosnowej półce

Bezradna czuję
jak płomienie twoich palców
zapalają szyję ramiona

Staję tak czasem
w środku dnia
na białej ulicy
i zakrywam ręka usta

Nie mogę przecież krzyczeć

[Agunia]

Maria Konopnicka
Zaszumiał las, zaszumiał las...

Zaszumiał las, zaszumiał las
Od płaczu mojej pieśni...
Po szczytach drzew ruszył śpiew,
Ptaszkowie łkają leśni...

Zakipiał zdrój, zakipiał zdrój
Od tęsknot moich żaru,
I sine mgły, i srebrne łzy
Rozbłysły w cieniach jaru...

Zerwał się wiatr, zerwał się wiatr,
Echem mych skarg zbudzony,
I poniósł szum żałosnych dum
W dalekie, cudze strony...

Uderzył dzwon, uderzył dzwon,
Jak serce me, na trwogę
A sennych chat, gdzie lud, gdzie brat,
Rozbudzić dziś nie mogę!

[kamila]

<span style='color:gray'><span style='font-size:7pt;line-height:100%'>EKSTAZA</span></span>

<span style='font-size:7pt;line-height:100%'>Nie widzę, słucham cię oczyma, biała!

Nagości twojej linie i kolory

w hymn mi się jeden łączą różnowzory,

w muzykę kształtu, w pieśń twojego ciała...


Melodią jesteś i harmonią cała!

Rzucona kędyś w dalekie przestwory,

jako przelotne świecisz meteory - -

pieśń twej piękności promienieje, pała...


Komu się zjawisz taka, pójdzie dalej

z twarzą od świata odwróconą, senną -

tak ci rzeźbiarze, co Wenus promienną


niegdyś w paryjskim marmurze kowali,

chodzili cisi, senni między ludem -

oni widzieli cud i żyli cudem...</span>

Tetmajer

[kamila]

<span style='color:gray'>Róża</span>

Róża to kwiat
albo imię umarłej dziewczyny

Różę w ciepłej dłoni można zlożyć
albo w czarnej ziemi

Czerwona róża krzyczy
złotowłosa odeszła w milczeniu

Krew uciekła z bladego płatka
kształt opuścił suknię dziewczyny

Ogrodnik troskliwie krzew pielęgnuje
ocalony ojciec szaleje

Pięć lat mija od Twojej śmierci
kwiat miłości który jest bez cierni

Dzisiaj róża rozkwitła w ogrodzie
pamięć żywych umarła i wiara

Różewicz

[kamila]

Miłość 1944

Nadzy bezbronni
z ustami na ustach
z otwartymi
szeroko oczami

nasłu[beeep]ąc

płynęliśmy
przez morze
łez i krwi
Różewicz

[Peny]

skoro przy Bursie jestesmy...

Z zabaw i gier dziecięcych

Gdy ci się wszystko znudzi
spraw sobie aniołka i staruszka
gra się tak:
podstawiasz staruszkowi nogę że wyrżnie mordą o bruk
aniołek spuszcza główkę
dasz staruszkowi 5 groszy
aniołek podnosi główkę
stłuczesz staruszkowi kamieniem okulary
aniołek spuszcza główkę
ustąpisz staruszkowi miejsca w tramwaju
aniołek podnosi główkę
wylejesz staruszkowi na głowę nocnik
aniołek spuszcza główkę
powiesz staruszkowi "szczęść Boże"
aniołek podnosi główkę
i tak dalej
potem idź spać
przyśni ci się aniołek albo diabełek
jak aniołek wygrałeś
jak diabełek przegrałeś
jak ci się nic nie przyśni
r e m i s

[kamila]

<span style='font-size:7pt;line-height:100%'><span style='color:gray'>Czułość</span></span>
Czułość- bywa jak pełny wojen krzyk,
I jak szemrzących źródeł prąd,
I jako wtór pogrzebny...

I jak plecionka długa z włosów blond,
Na której wdowiec nosić zwykł
Zegarek srebrny---

Norwid

[Bullerproof]

to nie jest wiersz ale zdanie ktore bardzo mi sie podoba :

Wielka zaraza, która ogarnie nadmorskie
miasto, Nie ustąpi, dopóki śmierć nie weźmie odwetu
Za krew sprawiedliwego skazanego niewinnie.


"Gdy dasz się rozszyfrować,jesteś stracony.Życie to gra,która ma cię rozweselić lub doprowadzić do łez,ale której nie warto traktować poważnie".

[Budyn]

Ale cie Marcin wzielo heheh