Złodziejskie automaty

[report5]

W dziki szał można wpaść, próbując dodzwonić się do niektórych kołobrzeskich instytucji. Zarządzający nimi ludzie bez wyobraźni zamontowali automatyczne pseudo sekretarki a raczej pseudo sekretarzy. Po wybraniu numeru instytucji i zwyczajowych dwóch, trzech sygnałach oczekiwania, automat uruchamia połączenie i informuje dzwoniącego, gdzie się dodzwonił. Jest to na ogół głos męski, ze słyszalną nutą samozadowolenia, z czego można wywnioskować w której części urządzenia automat ma dzwoniącego.

Paradoks polega na tym, że dzwoniący na ogół wie do jakiej to, szacownej instytucji dzwoni i informacja o tym niczemu w tym przypadku oprócz wytapiania czasu i pieniędzy nie służy. I pół biedy gdy po wysłuchaniu nieśmiertelnej formułki i stracie 20, 40, 70 groszy + VAT, zależnie od tego u jakiego operatora ma telefon dzwoniący, ktoś żywy podniesie słuchawkę. Pół biedy powiadam, można o tym jednorazowym luksusie płacenia frycowego zapomnieć, ale gdy telefonów trzeba wykonać kilka i za każdym razem sytuacja się powtarza? Formułka odsłuchana, pieniądze stracone, połączenia nie ma… co czynić i komu na łbie rozbić telefoniczną słuchawkę.

Bywają sporadyczne sytuacje, w których dodzwaniamy się do automatu. Dzieje się tak na różnych informacjach, liniach konsultacyjnych, doradczych itp., ale najczęściej gdzieś tam, po przebrnięciu przez zawiłości systemu pojawia się żywy człowiek, któremu możemy powiedzieć co sądzimy o stosowanym systemie telefonicznego naciągactwa na impulsy. Ale co rzec, gdy jest to instytucja finansowana z naszych podatków, która przemawia głosem automatu? Co począć, gdy niejako okradamy sami siebie? I żeby nie by tu mówione, że wstałem rano najadłem się szaleju i dopadłem komputera w złości. O nie, – piszę to z chłodnym spokojem, po kilkukrotnych prośbach i uwagach, grzecznie czynionych, iż trzeba mieć niefrasobliwą mentalność, by w instytucji użyteczności publicznej zamontować złodzieja impulsów.

Dzwonienie do automatu można przenieść na sytuację, w której stajemy na progu urzędu, pukamy do drzwi a tu wysuwa się łapa i żąda 20, 40, 70 groszy + VAT. Dajemy nie wiedząc czy drzwi się otworzą czy nie. Czy sprawa zostanie załatwiona, pukający wysłuchany i poinformowany… I pół biedy powiadam, pół biedy, gdy pieniądze wezmą, za drzwi wpuszczą, odpowiedzi udzielą - ale jeżeli nie? Jeżeli tylko pieniądze pobiorą, i po 30 sekundach rozłączą się po wygłoszeniu formułki? Co wtedy czynić? Od koggo żądać oddania pieniędzy? Czy może od tego pracownika, który mówi do nas głosem automatycznej sekretarki ?

Nie mam nic do tych przyjemniaczków, którzy włączają pocztę głosową w swoich prywatnych telefonach, bo to jest sprawa ich braku kultury. Chcą łapać dzwoniącego po pierwszym sygnale, trudno, niech łapią na impulsy. Wiadomo do kogo się dzwoni i po którym sygnale odzywa się automat, więc sam sobie człowiek jest winny, ale w przypadku instytucji publicznych – brzmi to jak jakaś groteska. Płacimy za to, bo ktoś dzięki automatycznej sekretarce, czuje się bardziej ważny, bardziej niedostępny, bardziej szanowany? Płacimy za to by posłuchać do kogo dzwonimy? Zupełny bezsens.

Bracia i Siostry! Toć mamy już 21 wiek, proszę porzućcie feudalne maniery ściągania daniny za to że zamiast czołgać się przed waszym obliczem, ktoś postanowił sobie uprościć życie i do was zadzwonić. Jak nie odbierzecie telefonu, zadzwoni się za jakiś czas, ale za zupełną darmochę a nie tak jak proponujecie teraz za 20, 40, 70 gr + VAT, by gadać z automatem.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

co Wy na to - czy spotykacie się z tym zjawiskiem i gdzie ?