Jako wieloletni pracownik szpitala w pogotowiu, w oddziale kardiologii i OITM pamiętam Panią Jolę (naczelna pielęgniarka szpitala) jako osobę o niesamowicie wielkim sercu, pogodną, uśmiechniętą i nigdy nie odmawiającej pomocy. Pani Jola walczyła z okrutna choroba od kilku lat ale nigdy nie straciła pogody ducha. Zawsze wierzyła, że każdej chorobie można dać radę, tylko trzeba bardzo w to uwierzyć. Pamiętam kiedy Pani Jola, gdy dowiedziała się o chorobie, powiedziała mi: "Tomek, Tobie udało się pokonać raka i uwierz mi, że ja się tak łatwo nie poddam. Będę walczyła, bo nie ma nic cudowniejszego jak błękit nieba". Pani Jolu jestem pewny, że błękit nieba będzie Pani towarzyszył już wiecznie.
